இலங்கையில் சர்வதேச ஈடுபாட்டை நிறுத்த தமிழ் அரசியல்வாதிகள் சதி வலையில் சிக்கினார்களா?

அவர்கள் உறுதியளித்தபடி, யு.என்.எச்.ஆர்.சிக்கு இரண்டாவது மற்றும் மூன்றாவது கடிதங்களை எழுத தமிழ் அரசியல்வாதிகள் ஒன்றுபட தவறிவிட்டனர், ஆனால் அனைவரும் சிங்கள அமைச்சரை சந்திக்க இணைந்தனர்.

இம்மாதம் 3ம் திகதி , இந்தியன் கோவிட் -19 இன் உயர் விகிதத்துடன் கூட, இந்தியாவிற்கும் அமெரிக்காவிற்கும் இடையே மிக முக்கியமான சந்திப்பு லண்டனில் நடந்தது. இலங்கையில் சீன ஆக்கிரமிப்பை ஆதரிக்கும் இலங்கையை தண்டிக்க தமிழர்களின் துன்பத்திற்கான நீதியை ஒரு துரும் பாகப் பயன்படுத்துவது பற்றி பேச்சுக்கள் நடந்தன.

இம்மாதம் 5ம் திகதி, தமிழ் அரசியல்வாதிகள் அனைவரும், நில அபகரிப்பு என்ற தலைப்பில் சிங்கள அமைச்சர் சமல் ராஜபக்ஷவை சந்திக்க ஒன்றுபட்டனர். தமிழர்களும் சிங்களவர்களும் இணைந்து பேசலாம், வேலை செய்யலாம் என்பதை இது உலகுக்குக் காட்டியது. தமிழர்களின் பிரச்சினையைத் தீர்க்க எந்தவொரு வெளிநாட்டு ஈடுபாடும் தேவையில்லை என்பது தமிழ் அரசியல் தலைவர்களின் செய்தி.

73 ஆண்டுகள் நமக்குக் கற்பித்திருக்கின்றன, சிங்களவர்களுடன் பேசுவதன் மூலம் பலனளிக்கும் எந்த நடவடிக்கையும் நடக்காது.

இந்த தமிழ் அரசியல்வாதிகள் தமிழர்களின் அரசியல் உரிமைகளுக்காக அல்லது தமிழ் தாயகத்தில் அபிவிருத்திக்காக அல்லது வடக்கு மற்றும் கிழக்கில் தமிழ் மாகாண சபைகளை அமைப்பதைக்கோ ஒன்று கூடியதையோ நாங்கள் பார்த்ததில்லை.

ஒன்றுபட்டு அவர்கள் அனைவரும் ஏன் அமைச்சரை சந்தித்தனர்?

இலங்கையில் அமெரிக்கா அல்லது இந்தியா தலையீடு தேவையில்லை என்ற விம்பத்தை உலகிற்கு உருவாக்குவதே காரணம்.
இதன் பொருள் என்னவென்றால், தமிழர்களுக்கான அரசியல் சுதந்திரத்தில் தமிழ் அரசியல்வாதிகள் ஆர்வம் காட்டவில்லை என்பதே.

எந்தவொரு இறையாண்மை அடிப்படையிலான தீர்விற்கும் தமிழ் அரசியல்வாதிகள் பயப்படுகிறார்கள். இது நிறைய புத்திஜீவிகளையும் , பொருளாதார ரீதியாக வலுவான புலம்பெயர்ந்தோரையும் தாயகத்திற்கு கொண்டு வரும். அது நடந்தால், தற்போதைய தமிழ் அரசியல்வாதிகளின் அரசியல் வாழ்க்கை முடிவுக்கு வந்து விடும்.

இந்த ஆண்டின் தொடக்கத்தில் யு.என்.எச்.ஆர்.சி அமர்வின் போது, ​​அதே தமிழ் அரசியல்வாதிகள் சிங்கள அமைச்சரை சந்தித்தனர். இது ஐ.சி.சி.க்கு பரிந்துரைப்பவரின் சர்வதேச இழப்பை ஏற்படுத்தியது. அதற்கு பதிலாக பொறுப்புக்கூறல் ஸ்ரீலங்காவுடன் ஒப்படைக்கப்பட்டது, எந்தவொரு சர்வதேச நீதிபதியும் இதில் ஈடுபடவில்லை. இது UNHRC தீர்மானத்தின் 36/1 ஐ விட மோசமானது. சமீபத்திய தீர்மானமான 46/1 இல் சர்வதேச சுயாதீன புலனாய்வு பொறிமுறை மட்டுமே அமெரிக்காவிற்கோ அல்லது இந்தியாவிற்கோ இலங்கை மீது தலையிட உதவும். இது போருக்கு முன்னர் ஐ.நா.வின் ஈராக் தீர்மானத்திற்கு ஒத்ததாகும்.

இதனை தமிழர்களுக்கு வெளிப்படுத்துகிறோம். விழிப்பு தான் ஒரு இனத்தின் விடுதலை
பத்திரிகையாளர் நிமலராஜனின் நீதியும் சர்வதேச ஈடுபாட்டை தமிழ் அரசியல்வாதிகளுக்கு உணர்த்தியிருக்கும்